Chemioterapia ma najgorszą opinię ze wszystkich sposobów leczenia raka sutka, gdyż nieodwołalnie u wszystkich leczonych powoduje wystąpienie objawów ubocznych.
Jednakże stopień ich nasilenia jest różny, w pewnym stopniu zależy od zastosowanych leków i od nastawienia pacjentki do leczenia. Najczęściej spotykanymi objawami ubocznymi są nudności i wymioty, biegunka, nadżerki błon śluzowych jamy ustnej, utrata włosów, zapalenie pęcherza, zaburzenia miesiączkowania u kobiet przed menopauzą, zakażenia z powodu spadku liczby białych krwinek, obniżenie odporności na infekcje i depresja. Utrata włosów w największym stopniu jest odpowiedzialna za psychologiczne skutki, dlatego niezbędne jest zaopatrzenie chorej w perukę. Dla ukończenia chemioterapii, która wymaga wielu wizyt w szpitalu przez ponad 6 miesięcy do roku, jak i w ciągu dni niekończącego się złego samopoczucia niezbędna jest pomoc i współpraca otoczenia chorej. Psychologicznym następstwem chemioterapii jest to, że już myśl o następnym kursie leczenia wywołuje nudności i wymioty. Dokładne rozpoznanie potrzeb każdej kobiety pozwala na ustalenie, czy otrzymuje ona pomoc konieczną do zmniejszania objawów ubocznych leczenia. Z powodzeniem do tego celu stosowana była terapia relaksacyjna oraz odczulanie.