Praktyki lekarskie powinny przy planowaniu promocji zdrowia brać pod uwagę możliwość skorzystania z ogólnokrajowych i regionalnych źródeł i kampanii.

Inicjatywa „Dbaj o serce” wystartowała w kwietniu 1987 roku i jest jednym z naj­większych i najwszechstronniejszych programów zapobiegania chorobie wieńcowej na świecie. Program ten jest wspólnie finansowany i zarządzany przez Departament Zdrowia i Władze Edukacji Zdrowotnej (Health Education Authority). Współczynnik śmiertelności spowodowanej chorobą wieńcową jest wśród kobiet o połowę niższy niż wśród mężczyzn.

Obiecująco wygląda 40% spadek, który miał miejsce w latach 1972-1987 w grupie wiekowej 35-44 lat (dla porównania w grupie wiekowej 55-64 lat – 6%). Mimo to choroba wieńcowa jest przyczyną 15% przedwczesnych zgonów wśród kobiet, a w niektórych regionach do 3 razy więcej.

Co ważniejsze program „Dbaj o serce” przyczynia się do popularyzowania zdrowego stylu życia i zdrowia pozytywnego, co przysparza mu wielu zwolenników.

Strategia programu składa się z 6 podprogramów, które muszą być zawsze koordynowane, jeśli mają przynieść oczekiwany skutek:

• Dbaj o pracownika (Look After Your Employe) – w miejscach pracy
• Dbaj o klienta (Look After Your Customer) – promocja, nagroda Heartbeat Award przyznawana przez władze lokalne, zwłaszcza restauracjom
• Dbaj o dzieci (Look After Your Children) – przedsięwzięcie szkolne
• Dbaj o pacjenta (Look After Your Patient) – zespoły podstawowej opieki zdrowotnej
• Dbaj o społeczeństwo (Look After Your Community) – oparty na aktywności społecznej
• Dbaj o siebie (Look After Yourself) – edukacja publiczna, media, publikacje, działania promocyjne.

Program „Dbaj o serce” proponuje szereg źródeł dla zespołów podstawowej opieki zdrowotnej:

1. Władze medyczne zatrudniają w każdym regionie osobę odpowiedzialną za program „Dbaj o serce”, która pomoże zorientować się w działaniach podejmowanych na danym terenie.
2. Każdego roku w marcu organizowany jest „dzień bez papierosa”, może on stanowić dobry pretekst dla zorganizowania różnego rodzaju aktywności w ramach praktyki lekarza rodzinnego; w czerwcu organizuje się dzień bezalkoholowy.
3. Rozwinięto sieć ponad 2000 osób prowadzących program „dbaj o siebie”. Każda praktyka powinna upewnić się, że ma dostęp.do takiej osoby, która może prowadzić zajęcia; FHSA (władze medycyny rodzinnej) powinny dostarczyć informacji i opłacić ćwiczenia. Te formy aktywności są dobrze odbierane przez kobiety, jako że skupiają się na gimnastyce i radzeniu sobie ze stresem.
4. Z myślą o przeciętnym odbiorcy opracowano wiele wydawnictw.
5. Rozważa się wprowadzenie osobistej karty zdrowia, którą miałby trzymać pacjent i która miałaby zawierać podstawowe dane i kluczowe wydarzenia dotyczące jego zdrowia i osobiste informacje zdrowotne, co może stanowić użyteczne źródło informacji.
6. Większość lokalnych władz medycyny rodzinnej prowadzi 2- lub 3-dniowe war­sztaty dla zespołów podstawowej opieki zdrowotnej, dotyczące pracy grupowej i planów działań w dziedzinie promocji zdrowia.